توی وبگردیام یه مطلب راجع به یه دختر فراری دیدم که توسط مامورین در یک خانه فساد دستگیرشده بود . این خانم به فسادکشیده شدن خودشو در بی عاطفه بودن مادرش و دست روزگار میدید اما من مخالفم .
نمیدونم چرا در ایران هر دختری که به سمت فحشاء میره رو براش دل میسوزونند و علت فسادش رو رفتار خانوادش و دست روزگار میدونند . چشامونو یه مقدار بازتر کنیم و از مظلوم گرایی این دسته خانمها چشم پوشی کنیم .
چرا ما به افراد و خانواده هایی که توسط این خانمها دچار مشکل و زندگی آنها و اطرافیانشان خراب میشه توجه نمیکنیم و فقط دلمون برای این خانمهایی که به خواسته خود پا پیش میگذارند میسوزه .
ما از فیلم فاصله ها چه نتیجه ای گرفتیم ؟
صحبت کردن در این مورد خیلی بحثها رو باز میکنه که من به همین چند جمله بسنده میکنم .
لطفا این مطلبو بخونید و بهش فکر کنید
نمیشه اینجوری راجب اینجور دخترا قضاوت کرد
به کل باهات مخالفم
نظرتو اصلا قبول ندارم